Rad z wiatru, heroj żagiel rozpiął, i był wzdęty.
Siadł u steru i biegle przez ciemne odmęty
Łódź kierował- Homer, Odyseja
25'ego rozpocząłem oficjalnie wakacje, od egzaminu z analizy ;) Ale później było już tylko lepiej ;) W piątkowy wieczór znalazłem się w Bydgoszczy, by jeszcze późniejszym piątkowym wieczorem znaleźć się nad zalewem Koronowskim.
Pod namiotem, na świeżym powietrzu człowiek śpi zawsze miło i przyjemnie (o ile nie lata żadne robactwo na około), tak więc mimo ciężkiego dnia poprzedniego i 5 godzin w pociągu wstałem skoro świt, albo trochę później, ale przed 7:00 na pewno. Smaczne i obfite śniadanie na świeżym powietrzu łechtało nasze (moje i Taty) hedonistyczne zachcianki. Tak dobrze przygotowani zabraliśmy się za szykowanie naszej łódki.
Pod namiotem, na świeżym powietrzu człowiek śpi zawsze miło i przyjemnie (o ile nie lata żadne robactwo na około), tak więc mimo ciężkiego dnia poprzedniego i 5 godzin w pociągu wstałem skoro świt, albo trochę później, ale przed 7:00 na pewno. Smaczne i obfite śniadanie na świeżym powietrzu łechtało nasze (moje i Taty) hedonistyczne zachcianki. Tak dobrze przygotowani zabraliśmy się za szykowanie naszej łódki.
Ojciec, ze stażem 30 letnim, ja z 30minutowym, po otaklowaniu naszej niebieskiej omegi (na zdjęciu wyżej) ruszyliśmy w odmęt wód wszelkich mórz i oceanów... teoretycznie ofc ;)
Mimo, że męcząca, zabawa była dla mnie przednia, choć na początku strasząca. Ale miałem prawo się bać, gdy żaglówka jedną burtą witała się z wodą, a ja po przeciwległej w ramach balastu wystawałem w 80%. Gdy już się przyzwyczaiłem z faktem, że to tylko tak groźnie wygląda i wywrotka zbytnio nam nie grozi adrenalina i chęć prędkości wzięła swoje, choć mimo przyzwoitego wiatru musieliśmy trochę odpuszczać ze względu na mizerny, 135kg balast jaki z tatą tworzymy.
Mimo, że męcząca, zabawa była dla mnie przednia, choć na początku strasząca. Ale miałem prawo się bać, gdy żaglówka jedną burtą witała się z wodą, a ja po przeciwległej w ramach balastu wystawałem w 80%. Gdy już się przyzwyczaiłem z faktem, że to tylko tak groźnie wygląda i wywrotka zbytnio nam nie grozi adrenalina i chęć prędkości wzięła swoje, choć mimo przyzwoitego wiatru musieliśmy trochę odpuszczać ze względu na mizerny, 135kg balast jaki z tatą tworzymy.
Dzień drugi był trochę mniej emocjonujący, głównie za sprawą pogody. Mimo, że pojawił się taty znajomy, Mr. Piątek który w sam raz uzupełniał nasze braki w balaście to niestety znaczną część dnia nie wiało. A przynajmniej nie wiało przyzwoicie.
Mimo wszystko, ten dwu dniowy wypad zaliczam do bardzo udanych. Po za emocjami, spalonymi rękoma i wymęczonymi dłońmi przywiozłem do domu parę wspomnień m.in. o wpieprzaniu się łódką na mieliznę czy tonących okularach, ale przede wszystkim zaraziłem się zamiłowaniem do żagli ;)
Historie żaglowe Taty pod tym linkiem.
Mimo wszystko, ten dwu dniowy wypad zaliczam do bardzo udanych. Po za emocjami, spalonymi rękoma i wymęczonymi dłońmi przywiozłem do domu parę wspomnień m.in. o wpieprzaniu się łódką na mieliznę czy tonących okularach, ale przede wszystkim zaraziłem się zamiłowaniem do żagli ;)
Historie żaglowe Taty pod tym linkiem.
